қин

[قين]

т

1. азоб, шиканҷа; қин кардан сахт азобу шиканҷа додани гунаҳгорон дар вақти пурсиш, то ба гуноҳашон иқрор шаванд

2. гуфт. душвор, мушкил, сахт, саъб; пурмашаққат